Χαιρετισμός Προέδρου Πανελλήνιας Επιτροπής Αγνοουμένων κ. Μ. Καλμπουρτζή σε ημερίδα στην Κύπρο

Την Παρασκευή 1/2/2019 πραγματοποιήθηκε στη Κύπρο, στην αίθουσα UNESKO του Πανεπιστημίου, Ημερίδα με θέμα: ‘’Ανθρώπινα δικαιώματα και Αγνοούμενοι στην Κύπρο’’, με συνδιοργανωτές την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις δύο Επιτροπές Συγγενών Αγνοουμένων Κύπρου και Ελλάδας. Παρέστησαν και χαιρέτησαν ο Πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης, ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και οι Πρόεδροι των Επιτροπών Συγγενών Αγνοουμένων Μαρία Καλμπουρτζή και Νίκος Σεργίδης. Για τη «Νομική πτυχή του θέματος» μίλησε ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας κ. Κ. Κληρίδης και για «Το δικαίωμα των Αγνοουμένων στην αλήθεια» ο Καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεσμών και αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης κ. Στ. Περράκης. Τέλος ομιλίες έκαναν: ο Πρώην Υπουργός Εξωτερικών κ. Ιωάννης Κασουλίδης και ο Προεδρικός Επίτροπος κ. Φώτης Φωτίου.

Στην αρχή της ημερίδας ακούστηκαν και συγγενείς των Αγνοουμένων. Παρατίθεται ο χαιρετισμός της Προέδρου κ. Μαρίας Καλμπουρτζή στην ημερίδα: «ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ»

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Εξοχότατε Πρόεδρε, κύριε Αναστασιάδη

Έντιμε Υπουργέ του Υπουργείου Εξωτερικών, κύριε Κουίκ

Αγαπητέ Προεδρικέ Επίτροπε, κύριε Φωτίου

Φίλε και Συναγωνιστή Νίκο Σεργίδη

Εκλεκτοί και αγαπητοί εισηγητές της σημερινής ημερίδας

Αγαπητοί συνεργάτες στον κοινό μας αγώνα, ευχαριστούμε (χαιρόμαστε) για την δική σας παρουσία

Για το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, τον Πρύτανη κύριο Πουγιούτα και τον καθηγητή κύριο Χριστοφίδη, εκφράζω τις θερμές ευχαριστίες της Επιτροπής μας για την ευγενική παραχώρηση και φιλοξενία.

Θα ήταν παράλειψη μου αν δεν αναφέρω τα συναισθήματα ελπίδας που δημιουργήθηκαν στα μέλη της Πανελλήνιας Επιτροπής, που έχω την τιμή και την ευθύνη να εκπροσωπώ, την ανυπομονησία μας να ακούσουμε τις εισηγήσεις για το πολύχρονο ανθρωπιστικό θέμα μας, εισηγήσεις και προτάσεις από ειδικούς επιστήμονες με εμπειρία και επαγγελματική βαρύτητα, μα κυρίως από ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν βιώσει αλλά έχουν ενστερνιστεί το θέμα των Αγνοουμένων στην Κύπρο, κάνοντας το δικό μας πρόβλημα, δικό τους με περισσή ευαισθησία και ανθρωπιά.

Φίλες και Φίλοι,

Οι συγγενείς των Αγνοουμένων έχουμε μονόδρομο και μοναδική επιλογή…

Μονόδρομο.. για το δικαίωμα μας στην αλήθεια, στην απάντηση ευλόγων ερωτημάτων, στην διακρίβωση της τύχης των αγαπημένων μας.

Μοναδική επιλογή… η υποχρέωση ενός χρόνιου, συνεχή και δύσκολου αγώνα για την κατάκτηση της πολυπόθητης πληροφορίας, για την ευαισθητοποίηση στα αυτονόητα κοινωνικά και ανθρωπιστικά καθήκοντα, όχι μόνο του Τούρκικου κράτους αλλά και της Διεθνούς κοινότητας.

Στην σημερινή ημερίδα έχουμε την τύχη να βρίσκονται κοντά μας Ακαδημαϊκοί, Επιστήμονες, Πολιτικοί, Διπλωμάτες…Αναλυτές, που κατέχουν ή κατείχαν καίριες και ευαίσθητες θέσεις με αρμοδιότητες και ενασχόληση στο δικό μας ανθρωπιστικό πρόβλημα, αλλά με αντικειμενικότητα, ορθολογισμό και ιστορικό ρεαλισμό απόψεων.

Οι δικές τους εισηγήσεις μόνο κοντύτερα στην επίτευξη του δικού μας σκοπού μπορούν μα μας κατευθύνουν.

Ενός σκοπού… αυτονόητου σκοπού, που δεν είναι άλλος από την αποτελεσματική διακρίβωση της τύχης των ακουσίως Εξαφανισθέντων ανθρώπων μας, η διερεύνηση των συνθηκών εξαφάνισης τους και η αποκάλυψη της αλήθειας.

Δεν είναι και δεν υπήρξε ποτέ σε κανένα συγγενή Αγνοούμενου αυτοσκοπός η επιστροφή και η παραλαβή των λειψάνων των ανθρώπων μας.. όχι μόνο.

Όσο τα χρόνια παρέρχονται και η λογική, η ρεαλιστική σκέψη αποτρέπει από αυτή την ελπίδα των αρχικά αιχμαλώτων, η απαίτηση των συγγενών για την δίκαιη ικανοποίηση των ερωτημάτων για την ζωή, τον θάνατο ή την εκτέλεση των αγαπημένων τους, παραμένει πάντα επίκαιρη.

Η απόδοση των ευθυνών στο κύρια υπεύθυνο κράτος, στην Τουρκία, αποτελεί υποχρέωση των κρατών μας και όχι προτεραιότητα και σίγουρα όχι καταστατική αρμοδιότητα των οργανώσεων των συγγενών των Αγνοουμένων, χωρίς φυσικά να αποποιείται το αναφαίρετο δικαίωμα στις μεμονωμένες οικογένειες Αγνοουμένων για αυτή την απαίτηση.

Η δικαστική διεκδίκηση των δικαιωμάτων των συγγενών με τα εσωτερικά ένδικα μέσα, εναντίον των δικών μας κρατών, της Ελλάδας και της Κύπρου, δημιουργεί ηθικές επιφυλάξεις πατριωτικής αντιφατικότητας και έντονα τα διλλήματα της αντιπαράθεσης, της αντιδικίας με την δική τους χώρα.

Οι δικαστικές προσφυγές στο Ε.Δ.Α.Δ., είτε με τις ατομικές προσφυγές των οικογενειών των Αγνοουμένων (φυσικά, όσες δεν απερρίφθησαν), είτε με την 4η διακρατική προσφυγή της Κύπρου εναντίον της Τουρκίας, εξασφάλισαν θετικές για το ανθρωπιστικό θέμα μας αποφάσεις, αλλά με άρνηση αποδοχής , πόσο μάλλον υλοποίησης από το καταδικασθέν κράτος της Τουρκίας.

Η πολιτική διεκδίκηση, μέσω του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Επιτροπής Υπουργών , μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Ευρωκοινοβουλίου, της Επιτροπής Αναφορών και του Επιτρόπου Ανθρωπιστικών Δικαιωμάτων, μέσω των Ηνωμένων Εθνών, των Μεγάλων Δυνάμεων και του ΝΑΤΟ, είναι ουσιαστικά βήματα υποχρέωσης και πίεσης για την συμμόρφωση και την υλοποίηση των δικαστικών αποφάσεων, χωρίς όμως θεαματικά αποτελέσματα.

Η προσμονή των συγγενών των Αγνοουμένων για την λύση του προβλήματος, εναπόκειται αρχικά και ουσιαστικά στην πιθανότητα ευαισθητοποίησης του Τούρκικου κράτους, στην ελπίδα για αλλαγή της συμπεριφοράς του και την εξασφάλιση μιας έντιμης συνεργασίας.

Κανένας τρόπος προσέγγισης, μέχρι σήμερα, καμία απόφαση και δυστυχώς καμία πίεση, όσο η διπλωματική και πολιτική ευχέρεια επιτρέπει στα κράτη μας, δεν απέδωσε το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Η προσπάθεια, η κοινή προσπάθεια πρέπει να επαναπροσδιορισθεί, πρέπει να βρεθούν μέθοδοι, να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις, να εκμεταλλευτούμε την μέχρι τώρα εμπειρία μας και να πετύχουμε την λύση του ανθρωπιστικού προβλήματος, που τόσα χρόνια μαζί πολεμάμε.

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,

Τα δικαιώματα μας τα γνωρίζουμε….

τα βιώσαμε σαν συγγενείς Αγνοουμένων, τα μάθαμε με τον πιο οδυνηρό τρόπο, μας τα δίδαξε η τραγική πορεία ενός αγώνα για το πιο προφανές ανθρωπιστικό αποτέλεσμα.

Τις υποχρεώσεις των κρατών μας, τις υποχρεώσεις της Τουρκίας, τις υποχρεώσεις της Διεθνούς σκηνής, επίσης μας τις δίδαξε η εύλογη απαίτηση, η πολύχρονη επιμονή μας, η δικαστική αμφισβήτηση σε όρους διεθνούς δικαίου, η επιφύλαξη για την υλοποίηση, η αδιαφορία και η αδιαλλαξία.

Χωρίς να αποποιούμαστε την ελπίδα και με μόνιμη πλέον την υπομονή μας, δεν γνωρίζουμε τον δρόμο που θα μας φέρει στην ολοκλήρωση των δικαιωμάτων μας και των υποχρεώσεων τους.

Δεν γνωρίζουμε την μέθοδο και τους τρόπους, ώστε αυτές οι υποχρεώσεις να είναι εφικτές και γίνουν υλοποιήσιμες.

Είμαστε αισιόδοξοι ότι η σημερινή ημερίδα θα μας διδάξει, θα μας φέρει σε αποτελεσματικό αγώνα, κοντά στην αλήθεια για την τύχη των αγαπημένων μας..

… θα μας δείξει τον δρόμο για την δική μας, ίσως πιο σημαντικής υποχρέωσης:

«Να καταφέρουμε να μηδενίσουμε αυτή την λίστα της ντροπής»…

Σας ευχαριστώ.