Οι Αγνοούμενοι μας στο 4ο Νηπιαγωγείο Καρδίτσας
Σπουδαία διάκριση του 4ου Νηπιαγωγείου Καρδίτσας που αναφέρθηκε στο μείζον θέμα των Αγνοουμένων μας και στη διχοτόμηση της Κύπρου.
Το 4ο Νηπιαγωγείο στα πλαίσια των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων υλοποίησε τη φετινή χρονιά το πρόγραμμα: Κύπρος-Ελλάδα-Ομογένεια: Εκπαιδευτικές γέφυρες.
Το πρόγραμμα απευθύνεται σε μαθητές Νηπιαγωγείων, Δημοτικών, Γυμνασίων, Λυκείων, της Ελλάδας της Κύπρου και της Ομογένειας, δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων. Τελεί υπό την αιγίδα της Α.Ε. του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχει ως βασική επιδίωξη να γνωρίσουν οι μαθητές την ιστορία της Κύπρου, την ανθρωπογεωγραφία της, το φυσικό περιβάλλον, τον πολιτισμό και τέλος το Κυπριακό πρόβλημα. Ακόμα στόχος του προγράμματος είναι η ενδυνάμωση, η συνεργασία και η επικοινωνία ανάμεσα σε όλες τις μαθητικές κοινότητες του Ελληνισμού.
Τα νήπια ασχολήθηκαν σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα με το θέμα της Κύπρου(γλώσσα-μαθηματικά-περιβάλλον-εικαστικά) και με τη χρήση εργαλείων web2 προσέγγισαν τα αξιοθέατα, τα ιστορικά-θρησκευτικά και αρχαιολογικά μνημεία του νησιού. Είδαν τα φυλάκια των κυανόκρανων έμαθαν για τα γεγονότα του 1974 και τη διχοτόμηση και άκουσαν για τις δράσεις του ΟΗΕ.
Στο τέλος του προγράμματος δημιούργησαν δύο έργα στις κατηγορίες σποτ και ταινία μικρού μήκους.
Στο σποτ με τίτλο ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ αποτυπώνεται η επιθυμία για τη μελλοντική προοπτική της Κύπρου. Δυο παιδιά που δέχονται την επίδραση το μεν ένα της ελεύθερης, το δε άλλο της κατεχόμενης Κύπρου, αποφασίζουν να διαγράψουν τη διαχωριστική γραμμή και να γεμίσουν το χάρτη με κόκκινες καρδιές. Αποχωρούν πιασμένα από το χέρι και επιστρέφουν ντυμένα γιορτινά με ανθοδέσμη. Παρουσιάζονται πρώτα στην πλευρά την κατεχόμενη και δίνονται δεκτά με χειροκρότημα. Παρουσιάζονται και στην ελεύθερη Κύπρο και γίνονται και εκεί δεκτά με χειροκρότημα ως ένδειξη αποδοχής. Στη συνέχεια ρίχνουν πίσω την ανθοδέσμη (όπως γίνεται στο γάμο) και προχωρούν ανοίγοντας μαζί την πόρτα του σχολείου ανοίγοντας καταυτόν τον τρόπο το μέλλον της Κύπρου.
Υψώνουν την κυπριακή σημαία και περνούν από κάτω όλα τα παιδιά αποδεχόμενα έτσι την από κοινού πορεία των δύο πλευρών αδελφωμένοι σε μια Κύπρο ελεύθερη ανεξάρτητη χωρίς στρατό κατοχής, σύμφωνη με τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Η μουσική που το συνοδεύει είναι: «Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυό» (τους στίχους έχει γράψει η Τουρκοκύπρια Νεσιέ Γιασίν και το μελοποίησε ο Μάριος Τόκας) και η «Λευτεριά».
Στην ταινία μικρού μήκους με τίτλο ΑΠΑΝΤΕΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ αποδίδουν την οφειλόμενη τιμή στους δώδεκα ήρωες πεσόντες και αγνοούμενους της ΠΕ Καρδίτσας, στα πολεμικά γεγονότα της Κύπρου το 1974. Οι οικογένειες παραχώρησαν φωτογραφίες των ηρώων. Σημείο αναφοράς αποτέλεσε το μνημείο που υπάρχει στην πλατεία στρατολογίας, προσφορά των Κυπρίων της πόλης, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την υπέρτατη θυσία.
Οι μανάδες προσέρχονται και καταθέτουν κόκκινα τριαντάφυλλα στο μνημείο και η Δόξα με την Ελευθερία προσκαλούν τους πεσόντες και αγνοούμενους σε χορό. Χορεύουν το τραγούδι «Παιδιά της Σαμαρίνας» και ακούγονται όλα τα ονόματα με την ιαχή Παρών για τον καθένα ήρωα. Γονατίζουν στο μνημείο και η Ρωμιοσύνη που ανασυντάχθηκε και πετιέται (συνοδεία του αντίστοιχου τραγουδιού) σκεπάζει με τη γαλανόλευκη τους πεσόντες και με την κυπριακή σημαία τους αγνοούμενους.
Γιατί ποτέ δεν πέθαναν ποτέ δε σκοτωθήκαν
τη Λευτεριά ερωτεύτηκαν την Κύπρο παντρευτήκαν!
Η Ρωμιοσύνη βοηθάει να φυσήξει ένας αέρας που θα φέρει και δροσιά κι αποστασιά και η Ελευθερία αποκαθηλώνει το χάρτη με τη διαιρεμένη Κύπρο και αποκαλύπτεται η ελεύθερη ανεξάρτητη χωρίς Αττίλα Κυπριακή Δημοκρατία σύμφωνη με τη διακήρυξη και τις αποφάσεις του ΟΗΕ.
Τα ποιήματα που ακούγονται γράφτηκαν για την ταινία από τις-ους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας για την ταινία και περιγράφουν τα γεγονότα, τον ηρωισμό και την αξία της αυτοθυσίας των παλληκαριών της ΕΛΔΥΚ.
Η μουσική που συνοδεύει την ταινία είναι.
- Ο ταμένος (τραγουδισμένο από το Μ. Θεοδωράκη σε ηχογράφηση στο Παρίσι στα χρόνια της εξορίας του)
- Παιδιά τη Σαμαρίνας (παραδοσιακό ερμηνεύει ο Η. Κλωναρίδης)
- Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις (απόσπασμα από συναυλία Μ. Θεοδωράκης)
- Καρτερούμεν (στίχοι Δ. Λιπέρτης μουσική Δ. Λάγιος τραγούδι Γ. Νταλάρας)
- Ναοί στο σχήμα του ουρανού (Άξιον Εστί Οδ. Ελύτη Μ. Θεοδωράκη)
Κι στα δύο έργα η καλλιτεχνική επιτροπή του προγράμματος απένειμε το πρώτο βραβείο στην κάθε κατηγορία. Σε ειδική εκδήλωση που έχει προγραμματιστεί να γίνει στις 19 Απριλίου στη Λευκωσία θα γίνει η απονομή των βραβείων για τα σχολεία που διακρίθηκαν.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΠΑΝΤΕΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ
Εμείς οι λίγοι Κύπριοι
που ζούμε στην Καρδίτσα
ένα μνημείο στήσαμε
στην όμορφη πλατείτσα
Ο Τρούκης το φιλοτέχνησε
με μαστοριά και χάρη
για τους λεβέντες ήρωες
που η Κύπρος έχει πάρει
Εδώ να ρχονται οι χωριανοί
Οι συγγενείς και οι φίλοι
στεφάνια να τους φέρνουν
κι όλοι να σωπαίνουν
και οι αρχές να τους τιμούν
και να δακρύζουν και να σιωπούν
Εδώ να ρχεται κι η μάνα τους
η μαυροφορεμένη
γι αυτούς που ήταν όλοι τους
«της Λευτεριάς ταμένοι».
Τέτοιες ηρωικές μορφές
στον κόσμο λίγες βγαίνουν
και με χαμόγελο γλυκό
στο πάνθεο των ηρώων μπαίνουν
Όλους αυτούς τους ήρωες
εμείς θα τους τιμούμε
και σ ένα χορό εδώ μπροστά
ευθύς τους προσκαλούμε
Μανάδες τιμημένες
καμαρώστε τα παιδιά σας
που τώρα θα τα φέρουμε
για μια στιγμή κοντά σας
Σ’ ένα χορό περήφανο
Χορό των αθανάτων
Με την ιαχή «παρών»
Στο άκουσμα των ονομάτων
Κι αν ο Ελληνισμός γονάτισε
Ο ποιητής το είπε:
«τη Ρωμιοσύνη μη την κλαίς
Γιατί νάτη ….νάτη…. νάτη…»
Μανάδες δε σας πρέπουνε
εσάς μαύρα μαντήλια
αλλά στεφάνια δάφνινα
με τα παιδιά σας τα ίδια
Γιατί ποτέ δεν πέθαναν
Ποτέ δε σκοτωθήκαν
Τη Λευτεριά ερωτεύτηκαν
Την Κύπρο παντρευτήκαν.
Η πιο άνιση μάχη *
Στη νεότερη ιστορία
Είναι αυτή που δόθηκε
δυτικά στη Λευκωσία.
Της ΕΛΔΥΚ οι στρατιώτες
τριακόσιοι δέκα οκτώ(318)
αντιμετώπισαν με θάρρος
τον πανίσχυρο εχθρό
Τρία μερόνυχτα κρατήσαν
πολεμώντας συνεχώς
και δεν αφήσαν τους Τούρκους
να κάνουν ένα βήμα εμπρός.
Τη Λευκωσία κρατήσαν
λεύτερη για πάντα
γιατί είχαν δύναμη κι ορμή
σαν τους ήρωες του σαράντα
Πολεμώντας σαν λιοντάρια
δεν αφήσαν τον εχθρό
να κάνει βήμα σπιθαμή
πέρα απ την πράσινη γραμμή
Η Κύπρος αγωνίζεται
το βλέπει η ανθρωπότητα
να γίνει ανεξάρτητη
χωρίς Αττίλα- βαρβαρότητα
Κι είμαστε σίγουροι γι αυτό
στα χρόνια τα επόμενα
πως θα γενούν και πάλι
λεύτερα τα κατεχόμενα.
Και στο πλευρό της στέκεται
ο σύγχρονος πολιτισμός
κι απανταχού της γής
όλος ο Ελληνισμός
Όρθιος και περήφανος
ο ανθός της Ρωμιοσύνης
που τον φωτίζει ο νοητός
ήλιος της Δικαιοσύνης.
Τιμημένα τα χωριά
και οικογένειές τους
γιατί στον κόσμο λιγοστές
θυσίες σαν τις δικές τους
Όλους αυτούς που έπεσαν
πάντα θα τους τιμούμε
κι όλους τους αγνοούμενους
εμείς θα καρτερούμε.
ΤΙΜΗΜΕΝΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ
ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΠΕΣΟΝΤΕΣ
ΓΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ
«ΑΠΑΝΤΕΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ»
Η αναφορά γίνεται στη μάχη υπεράσπισης του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στο τριήμερο 14-15-16 Αυγούστου 1974 κατά το δεύτερο Αττίλα, όπου οι 318 υπερασπιστές του, με ελάχιστα μέσα μόνο με την μικρή υποστήριξη πυροβολικού, (όπου την τρίτη ημέρα τους ανακοινώθηκε ότι τα βλήματα τελείωσαν), αντιμετώπισαν 6900 Τούρκους που τους υποστήριζαν αεροπορία, πυροβολικό, τεθωρακισμένα.
Η μάχη αυτή έχει καταγραφεί ως η πιο άνιση μάχη που δόθηκε στη νεώτερη ιστορία! Και όμως δόθηκε!!!
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ.