Τέτοιες μέρες σαν αυτή, την Ημέρα της Μητέρας αισθάνομαι την ανάγκη να επαναλάβω την βαθειά εκτίμηση, σεβασμό και αγάπη πού έχω στην μητέρα μου… Την μητέρα σου, την καλή μητέρα όλων των ανθρώπων που χάρη σε  αυτήν και τον πολύτιμο ρόλο που κυριολεκτικά διαδραματίζει στις ζωές μας ζούμε και κάνουμε και όλοι τον βιολογικό κύκλο μας. 

Υποκλίνομαι στο έργο της υποκλίνομαι στον πόνο της. Υποκλίνομαι στην αγάπη της και σε όλες τις προσπάθειές της για το καλό μας. Μακάρι να ζούσε και η μάνα μου να της έλεγα πόσο την αγαπώ και το ευχαριστώ της ψυχής και της ύπαρξής μου.  

Η Πονεμένη Μάνα του Αγνοουμένου είναι πονεμένη σαν την Μάνα Παναγία μας πού είδε να σταυρώνουν τον Υιό της. Πόνεσε βαθειά αλλά μετά με την Ανάσταση του Υιού της ένοιωσε παρηγοριά και λύτρωση. 

Δώρο Θεού για αυτήν και τούς ανθρώπους. Εμείς και οι Μανάδες μας ακόμη περιμένουμε το Θαύμα! 

Για όσες Μανάδες Αγνοουμένων έφυγαν με αυτόν τον πόνο δεν έχω να πω παρά μόνο να ευχηθώ να λυτρωθούνε οι ψυχούλες τους από τον αβάσταχτο πόνο του χαμού τών παιδιών τους. 

Κι ας ειναι η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ πού έζησε τον πόνο, να τους χαρίσει στον Παράδεισο πού τούς ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ! 

**Λόγια καρδιάς από τον Κώστα Αναλυτή, αδερφό του Αγνοούμενου Γεωργίου Αναλυτή, κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το “μαύρο” καλοκαίρι του 1974.